¡Hasta luego America del Sur!

Montecristi, Baños, Quilotoa, Mindo, Otavalo, Quito

Ai... we zijn er klaar mee!! Nog vier dagen en we vliegen naar Houston, USA. So long for South America. Nog één laatste verhaal van dit continent en dan moeten ook jullie het beleven... iets heel anders, USA een paar dagen en dan Azie! We hebben er enorm veel zin in!

Maar goed, eerst het laatste verhaal vanuit Quito, Ecuador. De vorige keer namen we afscheid in Puerto Lopez. Vanuit PL zijn we via Montecristi en Quito naar Baños gereisd. Via Montecristi want dit is de bakermat van de Panama hoed. Niks Panama dus... Ecuador is the place to be! Een prachtig hoedje heeft u al voor $ 15,- maar voor de echte man hebben ze ook iets voor rond de$ 800,-. Niet gek. Bert hangt er een beetje tussenin en koop er, na lang afdingen, één voor een vriendenprijsje...Uber, een echte Panama hoed voor op de kapstok. Door naar Baños, maar via Quito omdat bijna al het grote busverkeer via de hoofdstad loopt. Voor het eerst tijdens luttele uren busreis blijven we zitten omdat we slapen... pardoes staan we rond 04.00 u s nachts in het centrum van Quito slaperig voor ons uit te staren. Wij niet opgelet en de maat van de chauffeur heeft ons niet gewekt. Beiden schuld. Wij met een dure taxi weer naar de terminal waar we klaarblijkelijk al geweest waren.

Baños is een leuk plaatsje, leeft vooral bij de gratie van toerisme... desalniettemin hebben ook wij die toeristen een beetje vermijden, ons er prima vermaakt. Het ligt leuk in de bergen, met wat watervallen etc. We hebben voor een dag mountainbikes gehuurd en zijn richting Puyo gefietst... maar we hebben al zo verschrikkelijk veel en mooie watervallen gezien dat we er eerlijk gezegd moeilijk warm van konden worden. Toch een mooie fietstocht, sportief ook... ! :D

Vanuit Baños naar Quilotoa. Dit plaatsje ligt aan een makkelijk te bereiken kratermeer. En daar we niet echt te porren waren voor nog een tocht van vier dagen naar een andere krater of -meer... de gemakkelijke weg. Lopen doen we in India of Nepal wel weer! t Dorpje was zeer basic, maar t meer lag prachtig!

Wederom via Quito naar het volgende plaatsje Mindo. In een subtropische omgeving, omdat we de jungle nog missen in Zuid Amerika en ook niet gaan doen. Mooie bossen, mooie beesten en mooie bloemen. We hebben wederom genoten in een prachtig hostel die we nagenoeg voor onszelf hadden! Hier een halve dag in een tuin gezeten en rondgelopen om kolibri´s, vlinders en orchideeën te bekijken...Onze moeders zullen trots op ons zijn! :) Al met al één van de beste plaatsjes die wij gehad hebben hier in Zuid Amerika... gewoon relaxed!

Onze laatste tussenstop hier: Otavalo. Het plaatsje schijnt één grote markt te worden zodra de zaterdag aanbreekt. Gelukkig waren wij er niet op zaterdag.... pfft al die drukte! :) Echter was er voor ons een markt op het plein. Mooi nog wat souvernirs gekocht en weer veel korting bedongen, want het regende, het is geen zaterdag, u ziet er zo leuk uit mevrouw, wat een schattig kindje heeft u daar... en al wat dies meer zij! :) Het werkt en daar gaat het om! Nooit iets kopen zonder korting! De markt was prima, maar verder moeten we eigenlijk eerlijk bekennen dat we niet snappen wat al die stagelopende chickjes die we hier zijn tegengekomen zien in Otavalo.

En dan Quito! De best bewaarde oude stad in Zuid Amerika. Na er enkele keren overgestapt te zijn, nu naar het centrum. Inmiddels al weer een paar dagen hier. Wat dingen geregeld voor de reis straks, de oude stad verkend, genoten van een soort bevrijdingsdag voor Latijns Amerika met concerten daarbij! Kortom het bevalt hier wel. We hebben nog één regeldag gepland, nog een dag naar de oude stad en tot slot nog een bezoekje aan de evenaar!! Daar zijn we al verscheidene keren overheen gereden, maar het wil dat de mensen hier in Ecuador daar een monument voor gebouwd hebben wat we nog willen bezoeken.

En dan op naar de volgende helft! Een paar dagen luxe leven in The Big Apple met inkopen doen en genieten van lekker eten. Daarna India of all places! Suppose to be good, but we´ll see! Wij hebben er enorm veel zin in!!

Mensen geniet van al het goede!

Nel en Bert

Huanchaco, Huaraz, Chiclayo, Vilcabamba, Cuenca, Montañita, Puerto Lopez

Hola, ¿que tal?

Na een maandje in ons reisdipje gezeten te hebben in Peru, nu eindelijk alweer een tijdje gezond en vol goede moed... in Ecuador!!!

Nadat we uit Lima zijn vertrokken hebben we vakantie gehad in het altijd schitterende Huanchaco. Genoten van zon, zee, strand en lekkere juice´jes. Het was goed om even 5 dagen niets te hoeven. Het klinkt voor sommigen misschien wat gek in de oren, maar ja reizen is gewoon intensief en dat merk je pas als je er midden in zit! We zijn vanuit Huanchaco nog een dagje naar Trujillo geweest: Restanten van eeuwenoude beschavingen bekeken in Chan Chan en Huaca del Sol y de la Luna.
Daarna naar Huaraz in de Cordillera Blanca, de trekking and mountaineering capital van Zuid Amerika! Dagtochtjes genoten door deze prachtige bergen. Niet al te veel, want Nel zat toen nog steeds met haar teennagel euvel. Dus in de buurt de dorpjes Caraz en Yungay bekeken. Inmiddels is ze eindelijk van de teennagel verlost, dus we mogen weer meer dan dagtochten lopen! Yes!
Door naar Chiclayo voor musea vol goud-, zilver- en koperwerk. De Lord of Sipan en de Old Lord of Sipan liggen in Lambeyaque en hier in Chiclayo tentoongesteld met alles wat hen vergezelde naar hun Nirvana. En dat was behoorlijk wat... indrukwekkend! En wonder boven wonder kregen deze musea het voor elkaar om onze interesse te wekken, dan doe je het als museum goed!
Met al deze Peruaanse indrukken op weg naar het laatste land in Zuid Amerika: Ecuador! We hebben er naar uitgekeken. Klein, fijn, gevarieerd, kortom: alles wat we willen in één land! De reis er naar toe ging via Piura, in het noorden van Peru. We moesten hier zo`n 5 uur wachten voordat onze nachtbus zou vertrekken en toen kwamen we opeens een bios tegen... We moesten toch nog Peruaanse sollen opmaken, dus we keken elkaar aan en zeiden: ach we doen eens gek! Dus wij vragen of de film, Caso 39 (Case 39), in het engels gesproken werd (ze hebben er hier een handje van om alle films in het spaans na te synchroniseren) en ja hij zou in het engels zijn. Dus binnen 5 minuten zaten we mét een bak popcorn in een bijna lege bioszaal. Net alsof we in `de Kroon` zaten. Toen we na de film buiten kwamen, was het dan ook even raar niet zomaar in Zwolle te lopen... Case 39 is trouwens een aanrader!

We hadden zin om aan Ecuador te beginnen!! Hier eerst even een paar dagen genoten in Vilcabamba. Een klein chill plaatsje in Zuid Ecuador. Mede door het prachtige hostel/spa waar we terechtkwamen (dank Jouktje voor de tip)! Hier wat in de buurt rondgelopen, genoten van enorm lekker eten na de Peruaanse meuk en gezwommen in het kleine zwembad.
Vandaaruit door naar Cuenca, Ecuador´s mooiste/schoonste stad. Vol kerken, mooie pleintjes en schone straten. Het oogde bijna Argentijns. Hier een dag rondgelopen, de eerste Panama hoeden ontdekt, die (voor iedereen die dit niet weet) eigenlijk uit Ecuador komen in plaats van uit Panama, en ook eindelijk weer eens echte koffie gedronken. U leest, de afgelopen maand was er één van kleine hoogtepunten!
Nu weer heerlijk aan de kust. De Pacific Ocean is hier, in tegenstelling tot in Peru, hèèrlijk warm! Montañita was een klein surfers paradise vol hippe surfers en naïeve aandachtvragende Amerikaanse, Franse en Nederlandse chickjes. Maar ook hier was het eten en het weer, kortom het leven goed! Op het moment vertoeven we in Puerto Lopez. Gisteren hebben we een tocht ondernomen naar Isla de la Plata, een andere ´Galapagos of the Poor´. Veel mooie vogels en schildpadden gezien. Op het strand van Puerto Lopez spotten we nog verscheidene soorten haaien en roggen na de visvangst: waaronder veel baby Smooth Hammerhead Sharks en Manta roggen. Of dat goed is voor het aantal van deze beesten... we besluiten dit over te laten aan het WNF.

Het reizen, of het nog bevalt? Of we elkaar niet zat zijn? Of ons hoofd niet vol raakt van alles? Hoe we altijd alles regelen? Sommigen van jullie schijnen hier nieuwschierig naar te zijn...
We zijn elkaar nog hèllumaall niet zat, alle angsten die andere mensen hadden (die wij trouwens nìet hadden) voor we vertrokken: `aah 24 uur per dag bij elkaar op de lip?´ zijn ongegrond (voor ons tenminste). We ervaren het echt als een kado om dit jaar zoveel met elkaar op te trekken, van elkaar te leren, van elkaar te houden, elkaar te leren kennen, elkaar bezig te zien. Dat is gaaf en zullen we ons hele leven veel aan hebben! Het zal straks juist wennen zijn als we allebei onze eigen baan en afspraken weer hebben... gelukkig is het nog niet zo ver wat dit betreft!
Het reizen zelf bevalt met ups en downs, net zoals je gewone dagelijkse werk leventje in Nederland... het reizen went en dat betekent ook dat er negatieve kanten aan zitten. We hebben ontdekt dat we ons allebei mieters snel irriteren aan gedrag van andere mensen. Daar zijn we hard mee bezig omdat ons zelf af te leren, lastig lastig ;)! We vinden het leuk om `s morgens weer op te staan en op zoek te gaan naar ontbijt en weer te bedenken: o ja we zijn weer in een andere stad, deze kennen we nog niet. Het is soms vermoeiend om elk moment van de dag alert te zijn op je spullen, het bewijs dat dat niet altijd even haalbaar is, is geleverd :(. Het is gaaf om te ontdekken hoe goed we het in Nederland hebben, dat is echt bizar. Het zet je stil als je weer mensen op straat ziet liggen, eten ziet zoeken in prullenbakken, de slechte hygienische voorzieningen... Het is schitterend om zoveel verschillende natuur te zien, God is zo oneindig creatief! Het is lastig om onze darmpjes en maagjes te laten wennen aan de bacterien in de laatste landen, waardoor je maar wat graag thuis zou willen zijn! Het is gaaf om gewoon, doodgewoon, tijd te hebben om ergens te zitten en te kijken wat er op straat gebeurd, te praten met elkaar, te genieten van dìe plek, na te denken over Gods liefde voor mij. Het is gaaf om àf en tòe òpeens christenen tegen te komen en je welkom te voelen in de kerk! Zo, we kunnen nog wel even doorgaan met alle wisselende ervaringen, maar voor nu hebben jullie een beetje een idee over reizen met ups en downs!
Ha, of ons hoofd af en toe eens te vol zit? Jep, al hebben we dat af en toe niet direct door maar pas later doordat we gewoon niet happy zijn, niet meer genieten of wat dan ook. Met name in Peru hebben we daar een paar weken last van gehad. Daar waren de paar dagen `niet reizen` dus erg goed voor! Het helpt om de ervaringen van ons af te schrijven of te praten/mailen met jullie in NL. Maar af en toe moeten we gewoon echt even pas op de plaats nemen om gewoon even los te komen van het reisleventje.
Hoe het reizen er over het algemeen uitziet? In wezen is geen dag het zelfde, dus maakt het een beetje lastig om dat te beschrijven. Ook elk land is weer verschillend dus het is iedere keer weer uitpluizen hoe het ergens werkt. Hoe lang we op èèn plek verblijven is erg wisselend: 1, 2 of 3 nachten... het hangt gewoon af van wat er te doen is in een bepaalde plek. De bussen zijn sinds Bolivia een stuk minder comfortabel, wat maakt dat we van die lekker dikke voeten krijgen als we weer eens een nachtje doorgereden hebben. Bustickets koop je gewoon op de daarvoor bestemde plek, een beetje zoeken naar wie de goedkoopste plekjes heeft... mm dit klinkt wel iets te gewoontjes, haha, ok opnieuw: Bustickets koop je gewoon op de daarvoor bestemde plek, als je denkt dat je rustig kunt zoeken heb je het mis: Zodra je de busterminal binnen loopt heb je een zwerm van irritante locals om je heen (kijk daar heb je die irritatie al) die alle steden van hun land opnoemen waar je wel niet heen wilt. Ze laten je pas met rust als je eindelijk met een ticket in je hand wegloopt. We boeken meestal niet van te voren maar kijken op het moment zelf of er nog plek is. Dit gaat meestal zonder problemen. Af en toe moesten we eens ergens een nachtje extra blijven. In de laatste landen zijn de taxi`s zo goedkoop dat een hostel zoeken erg makkelijk gaat. We zoeken de leukste op in de FP of LP (we reizen tegenwoordig met 2 reisgidsen.... :)) en laten ons er heen brengen, en meestal is het direct bingo! En anders lopen we een blokje verder op zoek naar een ander hostel. In Bolivia, Peru konden we over het algemeen niet zelf koken, dat deden we in de landen daar voor wel, met name om de kosten te drukken. Dat vinden we wel eens jammer, want de locale specialiteiten zijn niet echt favoriet bij ons.
Zo dat was dat, even wat algemene praat over ons reisleventje... :)

Verder willen we ons verhaal eens afsluiten met: een top tien van hetgeen we het meest missen. We zijn ongeveer op de helft van onze reis, dus alleraardigst voor nu. Kunnen jullie dit vast voorbereiden en ons trakteren op een hartelijk en lekker welkom eenmaal terug in Nederland! Dus niet zeggen: wisten we het maar wat jullie lekker of leuk vonden... ;)

Top 10
10. Costijn en Lennard (yes de verrassing wordt nu wel uber natuurlijk ;))
9. Schone wc´s
8. Frikandel speciaal
7. Auto-/motorrijden
6. Hard werken... aan de boot ofzo ;)
5. Snert, bruine bonen soep en alle stamppotten met rookworst en jus
4. Gewoon een èigen huis
3. Gele M&M´s & drop
2. Echte koffie drinken met jullie allemaal
1. Elk dingetje komt op 1 natuurlijk zoetsappig over, dus we missen Nederland af en toe best een beetje

Hasta luego schatjes!
Bert en Nel

Ps. De foto´s komen wat later door een trage internetverbinding...

Pss. We hebben inmiddels wat foto`s toegevoegd, maar nog niet alles... dus hou het album komende weken af en toe in de gaten als je benieuwd naar meer bent. Daar krijg je dan namelijk geen melding meer van.

Arequipa, Cuzco, Choquequirao, Lima, Ica, Paracas, Lima

Dag allen dierbaren,

wederom nagenoeg een maand verstreken: we mogen weer wat vertellen!! De laatste keer was uit Puno, Peru en we hebben sindsdien weer het een en ander meegemaakt. Om een korte opsomming te geven alvorens te beginnen... zoals ze je zo mooi leren wanneer je nog jong bent en stukken moet schrijven voor wie dan ook: Arequipa voor een bezoek aan de Colca Canyon, Cuzco voor een bezoek aan Choquequirao, Lima voor een bezoek aan de Starbucks, Ica voor een bezoek aan de Huacachina oase, Paracas voor een bezoek aan Islas Ballestas en wederom Lima voor een bezoek aan het politiebureau en de Starbucks...

Dan volgt netjes de uitwerking.

Arequipa en de Colca Canyon

Een en al woestijn met bergen om Arequipa heen. We reden erheen en bedachten dat we genept waren.. wat een zand. Geen lor te beleven. Eenmaal in Arequipa bedachten we nog eens waarom de Spanjaarden in de vrede wereld hier een stad hebben gebouwd, wat moet een weldenkend mens hier. Zijn Spanjaarden onder de weldenkenden te scharen... weet jij het weet ik het?! Maar goed, eenmaal in de stad bleek het toch een pareltje te zijn. Een gezellig plein met mooie kerken eromheen. Mooie oude gebouwen en leuke gezellige restaurantjes. Vanuit Arequipa reizen we verder naar Chivay en Cabanaconde. Echt Zuid-Amerika hier. Kleine boerderijtjes, kleine dorpjes, kleine mensjes en al wat dies meer zij. Kortom een allerlieflijkst uitstapje. Totdat we de Canyon ingingen. We dachten... wat dachten we veel... we dachten dat we reeds helden waren toen we zo'n enorme afstand hadden geklommen en gedaald bij Chalten, Argentinie. Dit sloeg alles. Pfft... 1400m dalen in twee uur in de ochtend. Na afgekoeld te zijn in het zwembad in de oase beneden, rond de middag weer omhoog. Vijf uur klimmen in de zon. De omgeving is prachtig, maar twee dagen door de Canyon was slimmer geweest.. Ach je maakt zo wat mee op een willekeurige maandag. Genoten van een welverdiende dag vrij daarna in Cabanaconde in een leuk familiehostel!
De dag daarna weer om naar Arequipa.

Cuzco en Choquequirao

Na wikken en wegen gekozen voor Cuzco als volgende reisbestemming. Machu Picchu is gesloten. Al sinds begin januari, vanwege hevige regenval is de hele infrastructuur om deze 'lost city of the Inca's' weggespoeld. Men verwacht de stad weer bereikbaar gemaakt te hebben op 1 april. Dit duurt ons te lang. Dan kunnen we net zo goed meteen naar Cuzco en een andere tocht lopen om vervolgens economischer door te reizen naar Lima.
Na lang reizen in Zuid-Amerika dan eindelijk in Cuzco, de navel van de wereld. Nou ja, volgens de Inca's dan. Ook Cuzco is een prachtige stad. De ligging ervan is heel wat mooier dan die van Arequipa. Veel oude gebouwen. Gebouwd op de fundamenten van Inca-paleizen en -tempels. De Spanjaarden hebben hier flink huis gehouden, dat is te zien. Maar ze hebben er ook mooie gebouwen voor in de plaats gezet. De stad was vroeger de hoofdstad van het Inca rijk met vergulde tempels en paleizen. t Moet schitterend geweest zijn. Helaas zagen de Spanjaarden dit ook en hebben ze korte metten gemaakt met alles wat Inca heette en alles van waarde verscheept naar Europa, met alle gevolgen van dien. In Cuzco ontmoetten we ook weer de twee Nederlanders die we op Isla del Sol tegenkwamen. Met hen boekten we een trektocht naar Choquequirao, een pre-Inca/Inca stad. Vier dagen genoten van een prachtige omgeving. Ook nu weer dachten we dat we alweer iets meer held geworden waren na de Colca Canyon. Helaas.. de tweede dag op het diepste punt van deze Canyon moet je ook weer omhoog. 1800m klimmen op een dag. Gelukkig begonnen we vroeg en was er het grootste gedeelte van de tocht een weldadige regen. Wat een tocht. Maar we hebben het gehaald, anders dan anderen die op een ezel omhoog gedragen worden... Laten we ze niet definieren. Na de lunch en een uurtje rusten vervolgden we onze tocht naar de oude stad. Een prachtige site. We hadden het zelfs even voor ons alleen!! Moet je in Machu Picchu proberen.. Die stad doen we als we rijk zijn en de dagen zat. We can allways come back! De meeste hulde gaat naar Nel die vanaf de tweede dag met een loslatende grote teennagel en twee blaren heeft gelopen. Bert had gelukkig nergens last van! Een prachtige tocht gehad met veel gezelligheid en een geweldige boost voor je doorzettingsvermogen!
Eenmaal terug in Cuzco de stad maar eens goed bekeken. Genoten van andere sites in de stad en van de McD. Af en toe geven we aan deze meuk toe.. het is dan werkelijk heerlijk!

Lima en de Starbucks

Omdat 24 uur in de bus ons toch een keer iets te veel lijkt, en dat na inmiddels 325 uur busreis, nemen we het vliegtuig naar Lima. In 1 uur ben je er.. wat wil een mens nog meer. Eenmaal in Lima op het vliegveld... pardoes een Starbucks... moeder!! Wat lekker! Eindelijk weer verse koffie in plaats van die instant-meuk. Een waar genot.. al helpt die instant-meuk je wel van je need for coffee af. Dus geen bakken meer Jeroen, als we terug zijn.. gewoon edele kopjes koffie. Genoten van de echte koffie dus, toen door naar Lima. Op zich een aardige stad. Gewoon groot, een Zuid-Amerikaanse hoofdstad. Je kunt er ook niet al te veel van verwachten. We overnachten in Miraflores, de wijk met hostels en restaurants. Dat oogt wel erg westers en voldoet dus prima. Ook hier een Starbucks waar we dan ook vaste bezoekers waren die paar dagen dat we in Lima vertoefden. Beetje door Lima slenteren de dagen daar en dan door naar het zuiden, Ica en haar oase Huacachina.

Dat dus en Islas Ballestas

Lekker warm in het zuiden van Peru. Het is dan ook enkel woestijn. Zand, duinen, stenen en hier een daar een plukje groen. De oase zelf is prachtig. Groen in de woestijn... zoals een oase hoort te zijn. Lekker twee dagen rustig aan gedaan. Geklommen op enorm zandduinen, gezwommen, sandboarden, zonsondergang bekeken... twee dagen vakantie dus! :) Daarna met de bus verder naar Paracas voor de schitterende Islas Ballestas: the Gallapagos for the poor! Hehe... Paracas itself is een heerlijk chill-out dorpje dat leeft bij de gratie van deze eilandjes. Verder is er dan ook niet zo veel te doen. Ook hier blijven we twee dagen waarvan we een morgen met de boot de eilandjes bezoeken. Prachtig! Eerst hebben we de Candelera gezien, jawel een kandelaar getekend op een berg. Net zoiets als de Nazca lijnen, alleen dan een ander figuur. Niemand weet waarom hij er staat, wie hem gemaakt heeft en hoe oud hij is. Wij verdenken de Peruanen dan ook van enige graafkunsten, ze hebben hem volgens ons gewoon zelf gemaakt. Een leuke aardigheid voor de toeristen. Bij en op de eilanden zien we enorm veel vogels, zeeleeuwen en pinguins.
Vanaf Paracas met wat minibusjes naar Pisco en vanaf Pisco met Flores naar Lima. Het onheil geschiedde! Tijdens deze busreis zijn we sluwe wijze afhandig gemaakt van onze camera, memory met 600 foto's en onze iPod met toebehoren. De rest van de reis verkeerden we in een flinke mineur. Bagger dat het gebeurt, maar het meeste van alles (naast het verlies van de 600 foto's) is het feit dat niemand van de 20 Peruanen die achter ons zaten ook maar iets heeft gezegd of gedaan. Ik zal de tirade die ik al meerdere malen gehouden heb niet hier op het internet vereeuwigen. Het is een blijft kak... move on! Inmiddels hebben we een fancy nieuwe camera gekocht! Die luxe hebben we gelukkig. Nu verder reizen en de dingen met de verzekering regelen.

Lima en de Starbucks II

Inmiddels zitten we weer in Lima om het een en ander te regelen. Dat is inmiddels gedaan en vanavond vertrekken we naar Trujillo. Regelen gaat hier natuurlijk anders dan in Nederland... alhoewel... soms gaat het in Nederland ook anders dan in Nederland. Drie uur op het buro zitten om je aangifte gedaan te krijgen zijn geen vreemde verschijnselen. Engels is geen engels en je verhaal kun je vier keer vertellen. Gelukkig is het gebeurt. We zijn weer een ervaring rijker... naast die andere politieburo ervaring die we al hadden. :) De vorige keer hoopten we over een dag of wat op het strand te zitten. Ook zo sluiten we dit verhaal af! Dat is toen niet helemaal gelukt, omdat we onze reis vervolgden naar Arequipa en Cuzco. Nu wederom: We hopen over een dag of wat op het strand te zitten om even bij te komen van wat dipjes tijdens de afgelopen maand.

Of de boeven gevangen worden, de boel weer gevonden wordt... we houden het spannend! Dat horen jullie de volgende keer! (zoiets Anke?)

Ps. We willen jullie nog even attenderen op de kaart op deze website. Hier kunnen jullie onze hele route volgen, iets up-to-dater dan de site zelf.
Pps. De vliegdata voor India zijn 7 mei naar Housten, 8 mei naar NYC en 12 mei naar Mumbai. Voor ieder die er om vroeg.
Ppps. De foto's van afgelopen maand zijn dus gejat. Wel hebben we van hele vriendelijke mensen anderen gekregen!! Thanx everybody!!

2436, 5050, 4800, 3665, 3636, 3855, 4064

Hola amigo`s,

een verhaal met een paar getallen... dat leek ons toepasselijk voor de afgelopen weken! Want de afgelopen weken stonden in het teken van hòògte!

Eerst maar weer tebeginnen waar we in het laatste reisverhaal mee geeindigd zijn. Nadat we onze paspoorten mètvisa`s voor Indiain ontvangst hadden genomen bij de Indiase Ambassade in Santiago, hebben we bustickets geboekt naar het noorden van Chili: San Pedro de Atacama. Een busreis van zo`n 24uur.

2436mtr: San Pedro de Atacama, Chili

San Pedro de Atacama... echt een woestijnstadje midden in de Atacama Desert. De droogste woestijn ter wereld. Stof, zand, zon, steen. Het stadje stelt niet veel voor, èènhoofdstraat met voornamelijk touroperators naar verschillende mooie plekken in de woestijn. Helaas is Nel hier twee dagen niet fit en daardoor blijven we hier, iets langer dan gepland, hangen. Wel hebben we er 2 mooie tourtjes kunnen doen. We zijnmidden in de nacht, met nog wat toeristen,sterren wezen kijken. En waar kun je dat beter doen dan op een plek waar het ècht ècht ècht pikdonker is. Een fransman is hier ooit eens gestart om zijn hobby uit te oefenen.Hij heeft een stuk of wat telescopen bij zijn huis staan waar we naar hartelust gebruik vankonden maken. Eerst kregen wewat basis uitleg oververschillende sterrenstelsels, planeten enz.Het was alleen al enorm indrukwekkend om met het blote oog zò ontzaglijk veel sterren te kunnen zien èn de melkweg. Dat krijg je in Nederland niet voor elkaar. Prachtig!! Een dag later zijn we nog met een tour mee geweest de woestijn in.Verschillende valleien, vulkanen, maanlandschappen gezien. Wederom prachtig. Met als sluiter de zonsondegang inValle del Luna, de maanvallei.

Vanuit San Pedro de Atacama regelen we een tour van 3 dagendie ons door het zuiden van Bolivia zal rijden en ons uiteindelijk zal afzetten in Uyuni, Bolivia. Ideaal, want die tour willen we sowieso doen maar we dachten dat dat alleen vanuit Uyuni kon. Nu kunnen we dustegelijk `reizen` en ons vermaken met eenschitterende tour. De tour staat bekend om de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereldmaar daarnaast heeft Zuid-Bolivia nog veel meermoois te bieden.

5050mtr: hoogste punt tijdens tour door het zuiden van Bolivia

Dag 1van de tour: joehoe! Onze 100ste reisdag! Eerst regelen we voor de zoveelste keer exitstempels, dit keer voor Chili, en gaan we de grens over naar: Bolivia! Bij de grens stappen we uit de bus engaan we verder met de jeep, we zijn met z`n zessen. Malte en Mareike uit Duitsland en Katie en Gernot uitOostenrijk zijn onze reisgenoten, samen met de gids/chauffeur Carlos.Eerst rijden we naarLaguna Verde en Laguna Blanca, twee schitterende meren, de eerste met een groene kleur door de hoeveelheid mineralen en de tweede super heldermèt flamingo`s!We rijden verder naar natuurlijke hot-springs, zo`n 40graden, heerlijkgenoten van een badmethet mooiste uitzicht dat je je kan wensen. En hop weer verder in de jeep... op naar het hoogste punt van deze tour: 5050mtr! Dit is bij de `Geysers Sol de Manana`, de geysers stoomden flink maar spoten helaas niet toen wij er waren.Inmiddels voelen we goed dat we openorme hoogte zitten,bijzonder om te ervaren... ook wel lastig! De èèn na de ander krijgt hoofdpijn en voelt zichzo nu en dan dizzy. Lopen doen we in slowmotion.

4800mtr: hoogste slaapplek tijdens tour door het zuiden van Bolivia

Carlos rijd ons naar onze eerste slaapplek van deze tour, voor ons ook de hoogste van deze reis: 4800mtr.Heel langzaamaan wennen we wat aan de hoogte. We nemen hier even siesta,krijgen een lekkere lunch en slapen wat. Eind van de middag gaan we nog naar Laguna Colorada, een meer met veel kleuren maar voornamelijk ook een typische rode kleur èn wederom flamingo`s.Daarna weer terug naar onze slaapplek. 2 van onze reisgenoten zijn er niet zo best aan toe, zij hebben maar 1 dag in San Pedro de Atacama gespendeerd waardoor ze nog ietsmeer aan de hoogte moeten wennen danwij.

Dag 2 van de tour is een lange dag met veelreisuren doorschitterende gebieden. Alle kleuren zand, veel soorten stenen,veel gekleurde stenen, beestjes, vulkanen. En nog 4 verschillende meren, Lagunas Altiplanicos. Het is echt een prachtiggebied! Aan het eind van deze dag komen we aanbij onze slaapplek, in Villa Martin. Hier gaan we optijd naar bed want morgen is het vroeg opstaan!

3665mtr: Uyuni, Bolivia

Dag 3 van de tour staan we om 4.30u op, met als reden: de zonsopkomst zien opSalar de Uyuni. Daar hebben we natuurlijk geen moeite mee. Om 5.00u zitten we weer met z`n 7en in de jeep en hebben we een dik uur rijden voor de boeg.We zien langzaam de zon de dag al aankondigen. Prachtig: wàt een kleuren! En dan bereiken we toch echt dezoutvlakte.Het is nog donker... maar dat het enorm is... dat hebben we snel in de gaten! Wat een gebied, schitterend, je kunt je er weinig bij voorstellen als je het niet zelf hebt gezien (al hopen we dat de foto`s een bèètje een idee kunnen geven). We stappen uit en wachten de zonsopkomst af, mooi hoor dat steeds veranderende licht!Als denieuwe dag dan toch echtbegonnen is rijden wedoor naar Isla de los Pecadores (Fish Island). Een eiland midden in de zoutvlakte met eeuwenoude cactussen. Het is allemaal echt een beetje surrealistisch... zover je kijkt is het wit van het zout en dan sta je zo in eens tussen enorme cactussen. Cactussen van wel 12 meter hoog zitten er tussen!Naeen wandeling over het eiland genieten we van een ontbijt aan de rand ervan. En daarna maken we metons6en de meest leuke foto`s op de zoutvlakte... dikke lol dus! Hiernagaan we nog naar een zoutmuseum toe en zien we nog hoe ze zout winnen voor onderzoek. En dan op naar Uyuni... wijhebben hier voor 1 nacht een hostel geboekt, deandere 4 gaan eerst nog tickets regelen voor hun vervolg trip. We spreken in de loop van de middag af om nog maar samen te gaan eten... We hebben het erg gezellig gehad, veel lol om Duitse en Nederlandse uitspraken... We hebben geluk gehad dus met zo`nleuke groep!

In Uyuni blijven wij dusèèn dag, het is er net carnaval wat nognèt wat kleur aan dit stadje brengt. Verder is het er gewoon rond uit lelijk, niks te beleven. Maar de wasis weer schoon

3636mtr: La Paz, Bolivia

Welkom in Bolivia! Dat werd wel duidelijktijdens onze eerste busrit hier!Opzich was de bus nog wel prima, we hadden mooie plekken voorin de bus. Maar de weg... ai... Het grootste gedeelte was unpaved,wat nog niet zo`n probleem hoeftte zijn... maar deze weg: echt alles trilde, schokte, schudde.... Doordat we ook noglast hadden van slecht weer èn dat er een verkeersopstopping was midden in de middle of nowhere duurde de rit wat langer dan gepland. Op de dagvan aankomst hebben we nog afgesproken met Malte en Mareike, die waren hier al een dag eerder heen gegaan, om te lunchen e.d. Was wederom gezellig!We waren niet van plan om lang in La Paz te blijven, want zo prachtig ziet het er niet uit. Maar helaas werd Nel hier ziek en hadden we echt wat extra dagen nodig... Uiteindelijk nog wel snel wat van La Paz kunnen zien, maar het is echt niet de prachtigste hoofdstad! Je kunt er overigens wel heerlijk eten :)!

4064mtr: Isla del Sol, Bolivia

Van uitLa Paz zijn we naar Copacabana geredenen vandaaruit de boot naar Isla del Sol genomen. Isla del Sol ligt in het hoogste grote meer van de wereld:Lago Titicaca.Van dit eilandgaat het verhaal dat hier de Inca-civilisatie is ontstaan. Een eiland wat dus nog steeds hoog ligt... en met dat we de boot uit stapten en op zoek naar een hostelgingen... moesten we ook nog eens ènorm klimmen op de zogenoemde `Inca trappen`...We zijn hier een ruimedaggebleven en hebben wat trailtjes gelopen.Van schitterende uitzichten genoten.Èn wat ons betreft, onze beste maaltijd tijdens deze reis genoten gezien de prijs-, smaak-, uitzicht-, rust-combinatie!

3855mtr: Lago Titicaca, Bolivia & Peru

Vanaf Isla del Sol terug naar Copacabana en vandaaruit de bus naar Puno, Peru gepakt. Puno ligt evenals Copacabana aan Lago Titicaca, alleen dan aan de westkant van het meer èn in Peru. Daar zijn we nu nog steeds. Helaas heeft een bacterietje nu Bert te pakken en is hij niet fit. En zo wisselen we elkaar de laatste weken wat af. We hopen dat het na dit weer een paar maand goed gaat

Onze plannen voor de komende weken is: Peru verkennen. Vanuit Cusco willen we graag naar Machu Pichu, een wereld beroemde oude Inca stad. Helaas zijn alle wegen daar naar toe gesloten in verband met enorm slecht weer in februari. Ze zijn daar nu hard bezig met het herstellen van de wegen. Alles is zo´n beetje weggespoeld.We hopen dat we er over een kleine maand heen kunnen, gelukkig zitten we niet heel krap in de tijd. We willen komende week naar de kust en daar een paar dagen nìks doen. Daar hebben we best wel behoefte aan. Even rust, pas op de plaats, geen reisplanning.

Zo, een heel verhaal met veel hoogtepunten... we hebben echt weer schitterende gebieden mogen verkennen! We zitten nu nog steeds flink hoog maar zijn er redelijk aan gewend en hebben tot nu toe er ook niet vreselijk last gehad... aanpassen is het devies!

We willen nog èèn Iemand noemen... God! Wat krijgen we veel van Hem, wat zorgt Hij goed voor ons... wat is Hij toch een geweldige Vader!

Adios!

Bert & Nel

Torres del Paine, Ushuaia, Punta Arenas, Santiago, Valparaiso, Santiago

Dag allen,

we hebben weerde mogelijkheid gevondeneen verhaaltje voor u allen te schrijven. Het laatste teken van leven dat velen van jullie ontvingen was vlak voor onze tocht door het barre doch schone NP Torres del Paine in zuidelijk Chili.

Inmiddels hebben we die tocht overleefd en nog veel meer! Hiephoi, een nieuw verhaal uit de spannende avonturen van Bert en Nelleke!

Eenmaal alle spullen op orde gebracht voor Torres del Paine, uiteindelijk dus ook maar vertrokken. We stapten in en uit de bus naar het park met prachtig weer! Dat beloofde veel. Maar zo grillig als bergen kunnen zijn.. zo erg deden ze ook hun best dat te laten blijken. In het park werd het steeds donkerder en boosaardiger. De boottocht over Lago Pehoe was er een van vele hoogten en diepten. Hoe sommige mensen dan nog van een heerlijk kopje koffie kunnen genieten is ons een raadsel.In Campamento Grande (het eerstebivak voor ons) direct het tentje opgezet, tassen daarin gemikt, één tas meegenomen en lopen maar richting Glaciar Grey. En het werd donkerder en donkerder... regen kwam ook nog om de hoek kijken en werd onze reisgezel voor de ganse tocht door dit prachtige park. De gletsjer hebben we gezien vanaf een prachtig uitzichtpunt. Vandaar rechtsomkeert gemaakt, vanwege het weer: regen en een heuse Westerschelde wind (Nel beweerde dat het nog wel erger was.. dus). Maar heus, we hadden kant-en-klare pannenkoekenmix meegebracht en heerlijk welverdiende pannenkoeken met bastardsuiker verorbert nadeze enerverende eerste dag. De tweede dag. Na snel ons kamp opgebroken en een lekker ontbijt van havermout pap met honing gebruikt te hebben, zijn we wederom gaan lopen. De eerste dag met allebei een flinke tas op onze rug. Door de regen over de modderpaadjes. Een waar spektakel. Eenmaal in de windvallei was het weereindelijk een beetje beter. Maar daar was, zoals de naam al doet vermoeden mensen,wind, veel wind... een tas op je rug doet wonderen... anders waren onze vege lijfjes zo Lago Pehoe ingewaaid. Dit was wel echt erger dan de Westerschelde wind. Af en toe liggen en maar over je heen laten komen was het devies. Een prachtig avontuur kunnen we nu zeggen... maar toen wel even opletten op een berghelling met 200 mtr onder je prachtig meertje Pehoe. Rivieren oversteken zonder brug, vlaktes door, berghellingen bedwingen.. alles wat u wenst.. in de wind. We hebben mensen om zien waaien en mensen gered van de ondergang.Ze waaiden letterlijk van de berg af. Na 25 km in 11 uur gelopen te hebben, eindelijk Campamento Torres bereikt. Onze tent opgezet en slapen maar. Een enerverende tweede dag... De derde dag. We begonnen met regen of beter: we gingen verder met regen, na een stormnacht in ons tentje. Eigenlijk niet geslapen, omdat we ons tentje aan het redden waren.Uiteindelijk toch maar even een beetje rondgelopen die dag en besloten dat principes toch maar bagger zijn. Of je schiet jezelf door de poot of iemand anders.. we gaan terug. Hier is geen lol meer aan. Geld terug gevraagd bij de camping gear verhuur dude. Dat kon. Joehoee.. wij uit eten. Dat is het betere leven. De volgende dag een bus geboekt naar Ushuaia en gaan.

Ushuaia, Tierra del Fuego: El fin del Mundo!! Eindelijk. Een hoogtepuntje in onze reis: de zuidelijkste stad ter wereld, los van Antartica dan. Weer in Argentinie. Eerst hebben we de stad maar eens verkend. Een beetje Bariloche´achtig, iets groter en iets rommeliger. Zondag een wandeltocht naar Glaciar Martial gemaakt, wederom een gletsjer. What can we say: die hebbenwe in NL niet.Erg mooi, wat deels kwam omdat we als eerste boven waren. Het loont dus weer om op tijd uit bed te klimmen. En mensen... sneeuw!! Inmiddels horen we vele mensen uit NL weer piepen dat het nu toch eindelijk genoeg is met de sneeuw (t is wat, dat ongedurige volk... eerst t een, dan t ander)... wij waren er blij mee! Weer naar beneden toen het plebs met de kabelbaanarriveerde en verder genoten van een rustdag. De volgende dag een wandeltocht door NP Tierra del Fuego gemaakt. Een schitterend park met weer een andere vegetatie dan voorheen. En met prachtig weer, schitterend!! Nog een dagje uitrusten en toen met de bus 12 uur terug naar Chili, Punta Arenas.

Eén nachtje geslapen in een vagelijk hostel vol met Israeli´s (die we trouwens overal tegenkwamen in Patagonie.. tot ergenis, wat een lui. Russen stonden op één, Fransen op twee... maar daar is verandering in gekomen... pfft). En in de middag eindelijk eens een ander vervoermiddel dan de bus, namelijk het vliegtuig.. joehoee! Vliegen over de Andes van Punta Arenas naar Santiago. De mooiste vlucht die we ooit gemaakt hebben en dat zijn er al heel wat! Het is een reis vol hoogtepunten! Schitterende vergezichten over gletsjers, bergen, meren en de Patagonische steppe. Prachtig!

Eenmaal in Santiago sloeg de warmte zich als een dekentje om ons heen... heerlijk, we zijn weer ´thuis´. Santiago is een mooie stad. We hadden direct het gevoel hier eerder geweest te zijn. t Voelt vertrouwd. Genoten van het centrum, de oude gebouwen, parken en de Mc Donald´s. Dat we nog ooit eens... nou ja. Santiago is ook samen met Lima de enige stad waar we een visa voor India aan kunnen vragen. Dit hebben we vrijdag dan ook directmaargedaan. Formulieren, een aanwijzing om geld te storten en een verzoek om maandag terug te komen meegekregen. Prima. Alles ingevuld, geld gestort en maandag weer naar de ambassade. Alles in orde en vrijdag terug komen. Morgen dus. We zijn benieuwd en wachten in spanning af!

In de tussentijd zijn we ook nog naar Valparaiso geweest. Het Chileense vakantieoord aan de kust. Een leuke stad gebouwd op 40-nog-wat heuvels. Er hangt weliswaar een beetje een ongure sfeer door de dronkenmensen en vele straathonden die de dag doorkomen met bedelen om eten. Boven op de heuvels is de sfeer een beetje anders, meer bohemien.. want hier wonen de studenten en artiesten. We hebben een huis aldaar van de beroemde Chileense dichter Pablo Negura bezocht en rondgeslenterd door de straten. Na anderhalve dag wilden we weer meer zin aan de dagen geven en toogden we weer naar Santiago. Aldaar rondgeslenderd door de straten en genoten van het mooie weer. Oh ja.. aangifte gedaan bij de politie, want tijdens de vlucht eerder is een plastic tas met electronica gejat uit Bert zijn tas. Niets ernstigs behalve zijn telefoon, maar wel vervelend. Inmiddels het meeste weer nieuw gekocht, aangifte gedaan en de verzekering ingelicht. Bij welke twee dagen waarschijnlijk 3 dagen duren, want nog geen bericht. Ach wat.. we zijn op reis.. who cares!

Lieve trouwe volgers van ons spannende blog, het is weer genoeg voor vandaag. We hebben beiden zin in eten en breien er een eind aan! Geniet al het goede en wees dankbaar!! Ook voor de sneeuw, want als het zomer is vraag je er toch weer om..

Ciao Nelleke en Bert

Bariloche, El Bolson, El Chalten, El Calafate, Puerto Natales

Hola bon dia,

even tijd om wat op te schrijven. Vandaag hebben we een regeldag gehad, morgen zondag en dus rustdag en overmorgen willen we vertrekken naar Torres del Paine NP voor een der 's werelds mooiste trektochten: de W-trail. Of dit overestimated is zullen we volgende week pas kunnen zeggen. We hebben er in ieder geval zin in!

Het laatste verhaal stamde uit Buenos Aires en sindsdien heeft, zoals jullie van ons gewend zijn, zich al weer veel voorgedaan. Allereerst met de bus vanuit BA naar Bariloche gereden. Een tocht van een slordige 22 uur. Normaal niet zo een probleem, het openbaar vervoer is goed in de zuidelijkste contreien van Zuid-Amerika, maar op deze trip werden we vergezeld dooreen snurkende dikzak welke achter ons zat... de 22 uur hebben we dus ook per uur meegemaakt. Af en toe brutaal gestoten, gedrukt, per ongeluk gestruikeld op weg naar de plee... maar nee, het tij wilde bij hem niet keren. Dan maar Guus Meeuwis live in Eindhoven hard aan.. De iPod heeft zo al meerdere malen zijn dienst bewezen.
Eenmaal in Bariloche een taxi gedeeld met een Zwitser naar zijn geboekte hostel, er zal vast wel plek zijn. Wij boeken nooit.. boeken is voor sissy's. Mm.. echter er was geen plaats meer voor ons in deze... Twee uur en 5 hostels verder uiteindelijk een duur hostel gevonden waar we heerlijk neerzegen op een zacht bed. Volgende keer boeken dus in dit hoog seizoen. Dit zal duren tot het zuiden van Argentinie en Chili. Wel jammer, want dat vergt veel planning en vooruit denken.
Bariloche is een 'Zwitsers' stadje in Argentinie, met heerlijke chocolade en al. Hier hebben we dan ook af en toe van genoten. Niet te veel, want oh ja.. we reizen low-budget.
Vanuit Bariloche naar Pampa Linda, een gebied in Nahuel Huapi NP waar een zwarte gletsjer te bewonderen is. Dat moesten we natuurlijk zien. Prachtig, weer een vinkje op 't lijstje van 'things to see'.

Toen naar El Bolson, twee uur met de bus onder Bariloche gereden. Hier dus wel een hostel geboekt. Op advies van een braziliaan die hier al geweest was. El Pueblito, een en al rust en alternativiteit. We kregen een slaapplaats voor ons beiden in de nok van het houten huis. Erg gezellig en weinig last van de dorm welke onder ons lag. Een prachtig uitzicht was letterlijk het toppunt. We hebben genoten van zelfgemaakt brood en van jam van fruit met blote handjes geplukt door de vrouw van de eigenaar zelf. Als dat niet hip is. Vanuit El Bolson het nabijgelegen Lago Puelo NP bezocht. Hier wilden we flink lopen, echter was het halve eind aan trails onder gelopen. Even bij het meer gezeten nadat we de andere helft wel hadden gelopen en toen weer terug. De volgende dag harde regen. De geplande tocht voor die dag is dus verzopen.

Weer terug naar Bariloche, omdat hier de geplande busrit via de berruchte Ruta 40 zal vertrekken. Twee dagen in de bus door totale leegte. Maar eerst nog twee dagen genieten van de omgeving zonder leegte. Een prachtige fietstocht gedaan. Bij het huren van de fietsen vroeg de dame waar we vandaan kwamen. Holland was het antwoord. Oh dan weten jullie wel wat fietsen is, en zal dit tochtje jullie erg gemakkelijk af gaan.. ja we weten wat fietsen is ja. Toen we terug kwamen nog maar even gezegd dat Holland toch echt helemaal plat is en dat fietsen dan wat anders werkt. Oh.. ze beloofde plechtig dat ze dan de volgende keer niet meer zo nonchalant zal zijn. Oh ja.. en zorg even dat de versnellingen gemaakt worden, want die begaven het na een tijdje. Oh.. dat zal ze ook doen. Desalniettemin wisten we weer dat we leefden en ook elders spieren hadden. De volgende dag een klimtocht gedaan. Erg stijl en dus op de tenen naar boven. Het uitzicht was prachtig, dus de tocht meer dan waard.

Ruta 40. Een mooie eenzame weg die naast de Andes loopt. Veel mooie vergezichten richting Andes en de andere kant op, de woestijn in. Halverwege overnacht in Perito Moreno, een klein plaatsje waar werkelijk niets te doen was. Wat we dan ook maar gedaan hebben. De volgende dag naar El Chalten. 'The trekking capital of Argentina'. Dat beloofd wat. Door een prachtig varierend landschap gereden, met beestjes, flamingo's en een soort van struisvogels. Mooi hoor.

In El Chalten hebben we de eerste dag uitgezocht welke tochten te lopen. Met twee zou je alles wel zo'n beetje gezien hebben. So much for the capital.. De volgende dag direct maar de moeilijkste gedaan, dan hebben we die vast maar gehad. Een tocht door een prachtige omgeving met na een uurtje zicht op de Fitz Roy en Cerro Torre, althans als er geen wolken voor zaten. We hadden niet zo'n geluk en zagen de bergen pas de volgende dag vanuit het dorpje. Wel flink doorgewandeld en onze spieren getraind voor het echte werk. Tijdens de laatste 1,5 km van de tocht werd 450 m geklommen. Wie dit gedaan heeft weet wel hoe dit werkt. Voor de rest: klim eens met een rugzak 2 uur de trap op. Eenmaal boven genoten van twee prachtige meren met kleine gletsjertjes. Sneeuw binnen handbereik en een paar minuten later binnen oogbereik, want de lichte regen was inmiddels omgeslagen in een sneeuw-/hagelstorm. Wij snel wat foto's gemaakt en weer naar beneden geklommen. Eenmaal het stijle stuk voorbij zijn we even wat op adem gekomen middels de meegebrachte lunch te nuttigen. Weer terug naar het hostel gegaan en na wat gegeten te hebben zijn we lekker op tijd naar bed gegaan. De volgende dag sterk getwijfeld of wel wel zouden beginnen aan de tweede tocht. Na elkaar wat moed ingesproken te hebben en elkaar een appeltaart met warme slokkers te beloven eenmaal terug in het hostel op pad gegaan. Veel regen gehad, maar het was een mooie tocht met een mooi eindpunt. Een gletsjer met een prachtig meertje. Blij doorgezet te hebben.

Vervolgens met de bus doorgereisd naar El Calafate. Alwaar de gletsjer Perito Moreno te bewonderen is in Los Glaciaras NP. De Perito Moreno is een van de 100-en-nog-wat gletsjers die uit een enorme ijskap achter de bergen tevoorschijn komt. Deze ijskap heeft, op de beide polen na, het grootste ijsoppervlak ter wereld. De gletsjer zelf zou de mooiste zijn die zich laat zien. Dat hebben we geweten. We dachten dat de Iguazu Falls prachtig waren.. dit slaat toch wel alles. Uniek in zijn soort. Alle kleuren blauw en wit en enorm groot. Het was overweldigend! We kunnen wel zeggen dat dit het mooiste natuurschoon is dat we ooit hebben mogen aanschouwen. Prachtig! De gletsjer is een van de weinigen die nog steeds groeit. Dit is te horen en te zien door het kraken en het afbreken van stukken ijs.

Gisteren zijn we de grens overgegaan en aangekomen in Puerto Natales, Chili. Een stadje wat enkel lijkt te leven bij de gratie van de mountaineers en trekkers die zich wagen in het mooiste NP van Zuid Amerika: Torres del Paine. Volgende keer meer van de spannende avonturen van Bert en Nel op reis..

Greets to you all.

Family Knol....

Buenos Aires

Holachicos!

Omdat we inmiddels Buenos Aires al weer een paar dagen achter ons hebben gelaten, wordt het even tijd om onze belevenissen aldaar met jullie te delen...

In de hoofdstad van Argentinie hebben we dus de afgelopen kerst en oud en nieuw - dagen gevierd. Dat was best vreemd in onze korte broek, onder het genot van een koud biertje en een bbq op het dak van het hostel. Desalniettemin hebben we een goed uiteinde gehad met mensen overal van daan (Peru, Argentinie, Bolivia, Columbia...en ons zelf uit het o zo mooie Holland). We hebben onze families en vrienden wel gemist die dagen, toch vreemd om dan geen bekenden om je heen te hebben. Maar....lang leve de uitvinding van skype en webcams.... met kerst hebben we de knollechies uitgebreid gesproken en gezien :), helaas konden we niet meegenieten van de beroemde `vetpotten van Haerst`. En de NLse oud en nieuw hebben we op dezelfde manier met de `vossius` meegemaakt. We konden door de vertraging van internet net niet de champagne kurk zien vliegen, wel zagen we na een paar seconden opeens Lennard huilen...ai!Leukwaren deze contacten, we hebben er enorm van genoten!!

Oud en nieuw hebben we dus met een bbq op het dak van het hostel aldaar gevierd. Het was een gezellig feestje. We zijn na twaalven nog even de straat op gegaan en naar het plein `plaza de Congreso` gelopen in de hoop spectaculair vuurwerk te kunnen aanschouwen...maar helaas. Daar zijn ze niet zo´n ster in hier! Wel veel irritante knalerwtjes tegengekomen...

Goed de rest van de dagen. Na een paar dagen Buenos Aires in volle rust te hebben meegemaakt (met kerst en het eerste weekend) kwamen we op maandag tot de ontdekking hoe Buenos Aires echt is: druk, vol, veel verkeer, overal winkeltjes, demonstraties, gezelligheid, mooie gebouwen, leuke cafeetjes...enz enz. We hebben die week veel gelopen door de stad, soms vinden we het jammer dat we geen km-teller bij ons hebben want we hebben inmiddels heel wat afgelegd op onze voetjes.

Op de 50ste dag na ons vertrek zijn ook wij een beetje bestolen (2 dagen nadat Marlon van zijn backpack werd bestolen). We kochten even wat drinken en fruit in een klein supermarktje... toen we naar buiten liepen kwamen we tot de ontdekking dat het voorvakje van onze rugzak open stond. ´Heb jij er net wat uitgepakt?´, `nee, jij?`, `nee`, `verdorie, wie o wie...`.... Ze hebben enkel onze random reader (voor internetbankieren) en een uber chill reiswekkertje kunnen bemachtigen. Maar toch, het voelt gewoon vervelend als anderen aan je spullen komen.

We zijn in verschillende wijken van Buenos Aires geweest. San Telmo: een hippe artistieke wijk, met een leuk pleintje waar we van de `straat tango` konden genieten. En een paar dagen later zijn we er nog eens geweest om een enorme antiek markt te bezoeken ( Bart en Syl: als jullie daar gelopen hadden stond jullie huis nu vol... als wij een huis haden gehad die ook...hihi). La Boca: een wijkje die bekend staat om een paar straatjes waarin ze de huisjes allemaal een kleurtje hebben gegeven. Op zich leuk om even door heen te lopen, maar na een half uur hadden we het daar wel gezien, ze zijn daar enorm gefocust op toeristen en je word bijna bij elk terras op een stoel getrokken om daar te eten, nou daar zorgen we zelf wel voor! We zijn nog door gelopen naar het het stadion van CA Boca Juniors gelopen en zijn daar ingeweest. Hier heeft Maradonna zijn eerste wedstrijd gespeelt. Het was leuk om eens in een heus stadion te kijken. Recoletta: dit is zo´n beetje de hipste wijk van BA. Grote luxe huizen, en netjes. Ook heb je hier een voor BA bekende begraafplaats `Cemetery of the Recoletta`, waar onder andere Evita ook gegraven ligt. Het is er even wat anders dan in NL, ze hebben hier heuze huisjes-paleisjes-tempels gebouwd waarin de overledenen worden begraven. Het lijkt bijna alsof je door een dorpje loopt. Ook heb je in deze wijk een kunstwerk `Flora Genaralis` een enorme rvs-alluminum bloem die overdag open is en savonds dicht gaat. Wel een mooi hip ding. Palermo: Hier zijn we maar kort geweest, je kunt hier lekker eten e.d. maar wij hebben zuunig aan gedaan en onze eigen broodjes genuttigd ;)! En en en en.... we zijn naar de opening van Dakar 2010 geweest, dat was leuk om even rond te lopen en het sfeertje te proeven van dat evenement! Allemaal nummerborden uit NL, bijzonder dat je van die dingen blij kunt worden en ze zelfs op de foto zet! Je kon helaas niet zo dicht bij komen dat we onze NLse deelnemers even aan konden spreken. Wel gaaf om alle voertuigen te zien!

In de dagen dat we in Buenos Aires waren hebben we ook nog vliegtickets geboekt. En wel van Quito-Equador naar Mumbai-India. We hielden al een tijdje de prijzen in de gaten van verschillende vluchten en aangezien deze vlucht 1000euro perpersoon goedkoper was dan een maand geleden, grepen we nu onze kans!We vertrekken op 7 mei en komen op 13 mei aan in Mumbai. We reizen via Houston en New York, in New York kunnen we zonder extrakosten een paar dagen blijven, dus het leek ons idioot om dat niet te doen....Als we toch in New York zijn kunnen we het net zo goed even gaan bekijken!

Inmiddels zijn we in het westen van Argentinie, we zijn met een busreis van 22uur vanuit BA naar San Carlos de Bariloche gereden. Op het moment zitten we even een paar dagen in een stadje 2 uur zuidelijker in El Bolson. Het is in deze regio prachtig, je kunt het een beetje vergelijken met Zwitserland/Oostenrijk! Het is ook een stuk kouder opeens (ai...we stapten uit de bus met een kortebroek en tshirt...zo pardoes in 5graden Celsius). We gaan hier lekker genieten van de bergen, tochtjes, mooie meren, mooie uitzichten en gewoon even heerlijke natuur!

Vlak voor bovenstaande busreis kregen we slecht nieuws uit Nederland, dat het woonhuis in Haerst, van Berts ouders, is afgebrand. Hier zijn we erg van geschrokken en hebben erg getwijfeld over terug naar Nederland te gaan. Inmiddels hebben we na veel te hebben gepraat met elkaar en anderen besloten om toch door te reizen. Maar het is niet fijn om zulke situaties op zo´n afstand te zitten.

Voor volgende week vrijdag, de 15e van januari, hebben we Ruta 40 op het program staan... een bekende route hier in Argentinie, die je eigenlijk gereden mòet hebben! Een weg door totale leegten over bijna alleen maar gravel/zand wegen en met veel zicht op het Andesgebergte. Een reis van twee dagen vanuit Bariloche naar het zuiden,naar El Chalten. Vandaaruit reizen we door naar het zuiden, naar Ushuaia.

Tot de volgende keer maar weer!!! Liefs van Bert en Nel