Indonesie. De gordel van Smaragd, mooi Surabaya, Batavia in al haar glorie... althans zo was het vroeger. Heden ten dage is het een zeer toegankelijk vakantieland met vriendelijke mensen, mooie sawa's, erg veel moskeeen en heerlijke koffie. Een mooie afsluiting van onze reis - zo dachten wij - en dus ook voor u: Indonesie.

Vanuit Singapore vliegen we naar Jakarta, omdat we 24 uur op de boot naar deze mooie archipel toch niet echt zagen zitten. Na anderhalf uur vliegen landen we op Soekarno-Hatta Airport. We pakken op het vliegveld de bus naar Bandung en slaan Jakarta dus over. In Bandung blijven we maar een nacht om de volgende dag door te reizen naar Pangandaran. Een pittoresk dorpje aan de zuidkust van Java. Tijdens de Tsunami een paar jaar geleden is de hele boulevard weggevaagd wat ons nu mooie hotels met hippe barretjes geeft. Pangandaran heeft zich goed hersteld! We genieten een paar dagen van een zeebriesje en sate. Wat een lekkerij na al die tijd. Kipsate met pindasaus wegspoelend met een Bintang biertje. What else?
Vervolgens met de trein naar Yogyakarta. Een mooie rit door schoon Java. Eenmaal aangekomen begon het feest. Overal, maar dan ook echt overal lopen de Nederlandse toeristen. Leukvoor hen, maar voor ons betekend dit dat alle kamers vol zitten. Mooi kak dus. We beginnen te zoeken met een andere Nederlander die we in de trein ontmoetten. Nel in een cafetje met alle tassen en de rest op stap. Na tochten door Yogya gelopen te hebben nemen we - na een uur zoeken - een Becak naar een andere hotelenclave in de stad. En die man maar trappen. Hier vinden we dan eindelijk een hotel. Snel duidelijk maken dat we Nel nog op moeten halen vanuit de andere kant van de stad, dus dat de hotelbaas de kamer niet moet vergeven. Ok, geregeld. Wij terug in een andere Becak. Het mannetje bleek toch iets ouder te zijn dan dat wij in het donker dachten. Puffend trappend en duwend gaan we op weg. Wanneer Bert aanbiedt te gaan trappen wil hij er niets van weten. Ok, we blijven mooi zitten. Eenmaal in de oude wijk zijn we ook nog vergeten waar we Nel achtergelaten hebben... maar na al met al drie uur zoeken en regelen hebben we eindelijk een hotel en Nel weer gevonden. Zo erg hebben we het nog nooit gehad. De daaropvolgende dagen genieten we het goede leven in Yogya. Het eten is lekker, de straatjes gezellig... toch moeten we verder. Bali wacht.
Met de trein naar Malang. Een stad waar voor ons niet zo heel veel te beleven is. We sjokken wat door de straten en bekijken wat van de oude gebouwen. Ach ja... oude gebouwen. We drinken dan eindelijk een kopje Kopi Luwak, 's werelds beste en duurste koffie. Het was de moeite waard! Maar de reden dat we toch naar Malang gekomen zijn is de Bromo. Van hier uit boeken we een tour (dat doen we dus ook nog wel eens) en in een schone nacht staan we om 01.00 u op om met de bus naar de Bromo te gaan. Voor niet ingewijden: de Bromo is een nog levende vulkaan met een prachtige omgeving die goed te beklimmen is. Een paar uurtjes in de bus en we stappen uit om met een jeepje verder te rijden. Aangekomen drinken we nog een kopje koffie en zo rond 04.00 u lopen we richting viewpoint. Op dat moment is het barrekoud. Zo'n 12 graden Celsius volgens een thermometer, maar volgens ons is het veel kouder! We wachten een tijdje, zetten de camera goed, instellingen aanpassen en ja hoor... daar komt de zon. Werkelijk een prachtig surrealistisch landschap ontvouwt zich voor onze ogen. Wanneer de temperatuur eindelijk weer dragelijk is drinken we nog een kop hete Milo en vertrekken richting Bromo voor de beklimming. Een mooi landschap met erg veel andere jeepjes. De Bromo zelf... prachtig, echter je kunt hem met de trap beklimmen... dat zegt ook wel iets over het massatoerisme wat elke dag hier komt kijken. Pfft een kippescheet. Wij naar boven. Stinkend naar zwavel, maar een mooi uitzicht de krater in.
Vanaf Malang wederom met de trein, nu naar Kalibaru. Dit is - samen met het Ijen plateau - de koffieregio van Java. We bezoeken hier dan natuurlijk ook een koffieplantage. Samen met de koffiebomen hebben ze hier ook vanilleplanten, nootmuskaatbomen, peperbomen, palmbomen voor palmsuiker, kaneelbomen en rubberbomen. Erg interessant om te zien hoe dat allemaal groeit en hoe het geoogst wordt. Van de meeste dingen hebben we geen weet. Wist jij dat peper aan een boom groeide of dat kaneel uit een boomschors komt... nou wij niet. Na de rondleiding afsluiten met een lekker kopje koffie van eigen plantage en een stukje oma cake. Heerlijk!
Maandagmorgen. Voor ons de laatste rit met ons tweeen. Het gaat echt gebeuren, het einde is in zicht. We nemen de trein van Kalibaru naar Kepanang om daar op de ferry richting Bali te stappen. De ouders van Bert zijn daar vrijdag al aangekomen en het plan is om de laatste anderhalve week met hun op Bali door te brengen. Voor hun vakantie, voor ons vakantie. We zien ze al op de kade staan zwaaien als we dichterbij Bali komen. Ontzettend leuk om ook een keer afgehaald te worden. We groeten elkaar en rijden een eindje Bali op om te eten ergens. Tussendoor natuurlijk veel verhalen van beider kanten. Voor ons idee zijn ze geen spat veranderd... of wij veranderd zijn... we weten het niet. Nog niet gevraagd. U zegt het maar als we terug zijn...
Op het moment zijn we dus aan het afsluiten op Bali. Gezellige gesprekken, goed eten, mooie omgeving en heel veel gedachten over terugkomen, de afgelopen paar maanden, straks in Nederland en wanneer weer weg...

Het leven is goed... in al haar hoogte- en dieptepunten... wat is zij goed.

Ps. De foto's... ach de internetverbinding he... een moment geduld nog.